حرفه آموزگاری با وجود سختی کار برایم شیرین است

پریوش صادقی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا» با بیان اینکه یکی از شروطی که قبل از ازدواج داشتم این بود که باید شغل معلمی را ادامه داده و دعا می‌کردم که همسرم مرا از این کار خدا پسندانه منع نکند گفت: همسر بنده با پیشنهادی که داده بودم موافقت کرده و در راه شیرین علم و دانش یاریگر من بودند، با کمک و حمایت‌های همسرم توانستم اوج بگیرم.  

بیشتر بخوانید

• شغل معلمی را افتخار خود می‌دانم
• ۱۶۸۹ حامی معلم با کمیته امداد همکاری دارند
• اکرام معلم باید به فرهنگ عمومی تبدیل شود

وی افزود: علاوه بر شغل شریف خانه‌داری و تربیت فرزندانم شغل اصلی و دلنشین معلمی را نیز بدون هیچ بیمه و مزایایی به مدت 14 سال در مقطع پیش از دبستان آغاز به فعالیت کردم تا اینکه یک روز اداره‌کل آموزش و پرورش جذب نیرو کرده و بنده نیز خوشبختانه جذب شده و توانستم در مدارس سطح استان و مدارس روستایی تدریس را آغاز کنم.  

مدیر آموزگار مدرسه روستای سنگبین با اشاره به اینکه در یک دوره از تدریس بنده را به روستای رامین منتقل کردند که محیط آموزشی مناسبی نداشته و تنها یک سالن بود تصریح کرد: بنده به کمک همسرم با هزینه شخصی در قسمتی از این سالن که در اختیار بنده گذاشته بودند، دیوار کشی کرده و یک کلاس درس کوچک برای تحصیل دانش‌آموزان تهیه کردیم.  

وی ادامه داد: در حال حاضر شغل پر افتخار معلمی را تا امروز که 65 سال سن دارم با شور و هیجان ادامه داده و سر کلاس درس حاضر می‌شوم و هر سال در 5 و 6 پایه تدریس می‌کنم امسال نیز 6 دانش‌اموز در پایه‌های دوم، چهارم، پنجم و ششم دارم.  

صادقی با بیان اینکه دانش‌آموزان روستایی مهربان و خونگرم هستند افزود: این دانش‌آموزان غیور و توانمند با جان و دل به تحصیل مشغول هستند و در کنار درس به پدران کشاورز خود یاری می‌رسانند.  

وی ادامه داد: دانش‌آموزان روستایی نسبت به دانش‌آموزان استان از امکانات عالی برخوردار نبوده و اذیت می‌شوند اولیا آنها نیز گاهی مجبورند به خاطر ادامه تحصیل فرزندانشان به شهر مهاجرت کنند.  

مدیر آموزگار مدرسه روستای سنگبین با اشاره به اینکه یک کیلومتری مسیر روستا  بسیار خطرناک و صعب‌العبور بوده و هیچ ماشینی از آن مسیر نمی‌تواند عبور کند تاکید کرد: روستای سنگبین راه و جاده مطلوبی نداشته و هیچ راننده‌ای عبور از این مسیر را قبول نمی‌کنند.  

وی افزود: بار‌ها و بارها هم به مسئولین ارشد درخواست دادیم که این مسیر تعمیر شود اما هیچگونه خبری نیست و مدرسه نیز در محرومیت بسر می‌برد.  صادقی خاطر نشان کرد: آرزوی قلبی من این است که آموزش و پرورش به مشکلات مدارس مناطق محروم رسیدگی کرده و گوش شنوایی برای مشکلات روستائیان باشند و روستائیان نیز برای ادامه تحصیل فرزندانشان مهاجرت نکنند.